એક હાથમાં પ્લાસ્ટર અને બીજા હાથમાં મશીનગન...તેમના પરાક્રમના કારણે શ્રીનગર બચી ગયુ

મેજર સોમનાથ શર્મા (Major Somnath Sharma )  ચોથી કુમાઉ રેજિમેન્ટની ડેલ્ટા કંપનીના કંપની કમાન્ડર હતા. પાકિસ્તાની ઘૂસણખોરી સમયે તેમને શ્રીનગર એરબેઝની સુરક્ષા સોંપવામાં આવી હતી. 22 ઓક્ટોબર 1947ના રોજ માહિતી મળી હતી કે પાકિસ્તાન (Pakistan) ઘૂસણખોરી કરવા જઈ રહ્યું છે. જો એરબેઝ દુશ્મનોએ કબજે કરી લીધું હોત તો ભારતીય સેના કાશ્મીર સુધી પહોંચી શકી ન હોત. તેનાથી મોટું નુકસાન થાત. પાકિસ્તાન શ્રીનગર પર કબજો કરી લેત પણ જવાનોની બહાદુરીના કારણે તે શક્ય ના બન્યું . મેજર સોમનાથ શર્માને ભારત સરકારે મરણોત્તર પરમવીર ચક્ર (Parmivar Chakra)થી સન્માનિત કર્યા હતા. પરમવીર ચક્ર મેળવનારા તેઓ પહેલા શહીદ છે.

23 ઓક્ટોબર 1947ની સવારે દિલ્હીના પાલમ એરપોર્ટથી સૈનિકો અને શસ્ત્રો શ્રીનગર લાવવામાં આવ્યા હતા. મેજર સોમનાથ શર્માને પણ 31 ઓક્ટોબરે શ્રીનગર મોકલવામાં આવ્યા હતા. તે સમયે મેજર શર્માના જમણા હાથ પર પ્લાસ્ટર  હતું. કારણ કે હોકી રમતી વખતે તેમના હાથમાં ફ્રેક્ચર થયું હતું. ડોક્ટરોએ આરામની સલાહ આપી હતી. પણ દેશભક્તનું હૃદય ક્યાં માને? જો દુશ્મન દરવાજા પર હોય, તો ઘા અને પીડા દેખાતી નથી. મેજર શર્માએ યુદ્ધભૂમિમાં જવાની પરવાનગી માંગી. તેમને તેમના યુનિટની કમાન સોંપવામાં આવી હતી.

ટોચના સૈન્ય અધિકારીઓએ મેજર શર્માને કહ્યું કે કાશ્મીર ઘાટીને ઘૂસણખોરોથી બચાવવી પડશે. તેમને મારવા પડશે. બે દિવસ પછી, 2 નવેમ્બર 1947 ના રોજ, સમાચાર મળ્યા કે પાકિસ્તાની દુશ્મન શ્રીનગર એરફિલ્ડથી થોડા કિલોમીટર દૂર બડગામ પહોંચા ગયા છે. 161 પાયદળ બ્રિગેડના કમાન્ડર બ્રિગેડિયર એલપી બોગી સેનના આદેશ પર, મેજર શર્મા અને તેમની 50 જવાનોની કંપની બડગામ જવા રવાના થઈ. મેજર શર્મા અને ટીમ 3 નવેમ્બર 1947ના રોજ વહેલી સવારે બડગામ પહોંચી હતી. તરત જ તેમણે કંપનીને કેટલાક ટુકડાઓમાં વહેંચીને મોરચો સંભાળવાની સ્થિતિ લીધી.

બડગામ ગામમાં દુશ્મનોની હિલચાલ દેખાતી હતી. પોતાની સ્થિતિ જાળવી રાખીને મેજર શર્માએ અનુમાન લગાવ્યું કે આ હિલચાલ ધ્યાન હટાવવા માટે છે. વાસ્તવિક હુમલો પશ્ચિમ બાજુથી થશે. મેજર શર્માનું આ ગણિત સાચું નીકળ્યું. બપોરે 2:30 વાગ્યે, 700 લશ્કરના આદિવાસીઓએ હુમલો કર્યો. તેઓએ 50 સૈનિકોની ટુકડી પર શક્તિશાળી મોર્ટાર શેલ છોડ્યા. મેજર શર્મા અને તેમના સાથી જવાનો ત્રણ બાજુથી ઘેરાયેલા હતા. તેમના ટીમના સાથીઓ તેમના માથા ઉપર વિસ્ફોટ થતા મોર્ટાર શેલમાંથી બહાર આવતા ગનપાઉડર, કાચ અને તીક્ષ્ણ નખથી ખરાબ રીતે ઘાયલ થઈ રહ્યા હતા. પરંતુ યોગ્ય જવાબ આપતા હતા.

જ્યારે મેજર શર્માએ ગણતરી કરી તો ખબર પડી કે તેમનો દરેક સૈનિક સાત દુશ્મનો સાથે લડી રહ્યો હતો. તરત જ તેમણે બ્રિગેડિયર સેનને વધુ સૈનિકો મોકલવા વિનંતી કરી. મેજર શર્મા બડગામ પોસ્ટની કિંમત જાણતા હતા.જો આ પોસ્ટ ગઈ હોત તો કદાચ શ્રીનગર ભારતના હાથમાંથી નીકળી ગયું હોત. કાશ્મીર ખીણ ભારતથી અલગ થઈ ગયુ હોત. પરંતુ મેજર શર્મા અને તેમની ટીમે આવું ન થવા દીધું.

એક હાથ પ્લાસ્ટર હોવા છતાં મેજર શર્મા સૈનિકોને પ્રોત્સાહિત કરવા દરેક પોસ્ટ પર દોડી રહ્યા હતા. વચ્ચે તેઓ દુશ્મનો પર ગોળીબાર કરતા હતા. તેની ફોરવર્ડ પ્લાટૂન પૂરી થઈ ગઈ હતી. પરંતુ બાકીના જવાનોએ મેજર શર્માની હિંમત જોઈને યુદ્ધ ચાલુ રાખ્યું. દરમિયાન, મેજર શર્માએ તમામ લાઇટ ઓટોમેટિક મશીન ગનર્સને મેગેઝીન પહોંચાડવાનું કામ શરૂ કર્યું. જેથી કરીને કોઈ પણ પોસ્ટ પર ગોળીઓ ખતમ ના થાય. ભારતીય સેનાની ગોળીઓ દ્વારા દુશ્મનના શરીરને ચીરવાના પ્રયાસો તેમણે ચાલુ રાખ્યા

આ દરમિયાન મેજર શર્માએ હેડક્વાર્ટરને સંદેશો મોકલ્યો. તેમણે કહ્યું કે અમે સંખ્યામાં ઘણા ઓછા છીએ. દુશ્મન આપણાથી માત્ર 45-46 મીટર દૂર છે. અમે એક ભયંકર ક્રોસફાયરની વચ્ચે છીએ. પરંતુ અમે અમારી જગ્યાએથી એક ઇંચ પણ ખસશું નહીં. અમે છેલ્લી ગોળી અને છેલ્લા સૈનિક સુધી ઘૂસણખોરોને જવાબ આપતા રહીશું. તેના થોડા સમય બાદ મેજર સોમનાથ શર્મા મોર્ટાર બ્લાસ્ટમાં શહીદ થયા હતા.  તેઓ છેલ્લા શ્વાસ સુધી લડતા રહ્યા. તેમનું સર્વોચ્ચ બલિદાન વ્યર્થ ન ગયું.

તેમની ટુકડીના 20 થી વધુ જવાનો શહીદ થયા હતા. મેજર શર્મા પણ ત્યાં ન હતા. પરંતુ તેના બાકીના સૈનિકોએ બહાદુરીનો ઝંડો ફરકાવ્યો. મેજર શર્માની વિદાય પછી પણ દુશ્મનને છ કલાક સુધી આગળ વધવા દેવામાં આવ્યું ન હતું. છેલ્લા જૂથને આવવા માટે આટલો સમય પૂરતો હતો. કુમાઉ રેજિમેન્ટની પ્રથમ બટાલિયન મજબૂતીકરણ તરીકે આવી હતી.એ પહોંચતાની સાથે જ તેણે દુશ્મનને યોગ્ય જવાબ આપવાનું સ્થાન લીધું હતું. મેજર શર્મા, એક જુનિયર કમિશન્ડ ઓફિસર અને ચોથી કુમાઉ રેજિમેન્ટની ડી કંપનીના 20 સૈનિકો શહીદ થયા હતા. પરંતુ શ્રીનગર અને કાશ્મીર બચી ગયા.

મેજર સોમનાથ શર્માનો જન્મ 31 જાન્યુઆરી 1923ના રોજ હિમાચલ પ્રદેશના કાંગડા જિલ્લાના દરહમાં થયો હતો. તેમના પિતા અમરનાથ શર્મા ભારતીય સેનામાં મેજર જનરલ હતા. બાદમાં તેઓ ભારતીય સશસ્ત્ર તબીબી સેવાઓના પ્રથમ મહાનિર્દેશક પણ બન્યા. મેજર શર્માના કાકા કેપ્ટન કેડી વાસુદેવ પણ સૈનિક હતા. બીજા વિશ્વયુદ્ધ દરમિયાન જાપાની ધાડપાડુઓ સામે નદી સ્લિમનો બચાવ કરતી વખતે તેમનું મૃત્યુ થયું હતું. 

મેજર શર્મા 1942માં બ્રિટીશ ભારતીય સેનાની ઓગણીસમી હૈદરાબાદ રેજીમેન્ટ ની આઠમી બટાલિયનમાં જોડાયા હતા. તેઓ બર્મામાં બીજા વિશ્વયુદ્ધમાં જાપાનની સેના સામે પણ લડ્યા હતા. તેમના ભાઇ વિશ્વનાથ શર્મા ભારતીય સેનાના 14માં સેનાધ્યક્ષ હતા. 

આ પણ વાંચો--આજથી સંસદના બજેટ સત્રનો પ્રારંભ, સરકાર રજૂ કરશે આર્થિક સર્વે